کشته های منا فقط بس بود تا جهان از تو منزجر بشود
می زنی سنگ و غافل از اینکه نور آیینه منکسر بشود
ای تجلای صهیونیسم عرب، قاتل کودکان شام و حلب
فکر آنی که دین و اصل و نسب در نتاج تو منحصر بشود؟
از عراق و حجاز تا به یمن، هم ز دریای فارس تا به عدن
تو مپندار ملک اهل البیت خالی از باقر النمر بشود
دارد از جاده صدای جرسی می آید
مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید
چون قرار همه با حضرت آقا جمعه است
همه ی دلخوشی هفته ی ما با جمعه است
بعد از سده ها آمد ازنسل علی مردی
مردی که صدایش شد لبریزِ هماوردی
حلقوم جهانی شد آبستن صد فریاد
آغاز شد این قصه از پانزده خرداد
بی ترس کفن ها را در واقعه پوشیدیم
از غیرت رگهامان چون رود خروشیدیم
گفتیم ازین موضع کوتاه نمی آییم
با قوم ولی نشناس ما راه نمی آییم
تا بیایی منم ای دوست ترا چشم به راه
به امید گل رویت همه جا چشم به راه
بیش از این ای گل گلزار محبت مگذار
عاشقان سر کویت همه جا چشم به راه
ای نسیم سحری تا زتو جانی گیرند
گل جدا، لاله جدا، سبزه جدا چشم به راه
باز هم تسبیح بسم الله را گم کرده ام
شمس من کی می رسد؟ من راه را گم کرده ام
طره از پیشانی ات بردار ای خورشیدکم!
در شب یلدا مسیر ماه را گم کرده ام
در میان مردمان دنبال آدم گشته ام
در میان کوه سوزن کاه را گم کرده ام
این هفته هم گذشت تو اما نیامدی
خورشید خانواده ی زهرا نیامدی
از جاده ی همیشه ی چشم انتظارها
ای آخرین مسافر دنیا نیامدی
صبحی کنار جاده تو را منتظر شدیم
"آمد غروب، رفت و تو آقا نیامدی"
مسجد یکی، مناره یکی و اذان یکی است
قبله یکی، کتاب یکی، آرمان یکی است
ما را به گرد کعبه قراری است مشترک
یعنی قرار و مقصد این کاروان یکی است
فرموده است: «واعتصموا...، لا تفرقوا»
راه نجات خواهی اگر ریسمان یکی است
بسیج ای دست و بازوی ولایت
خط سرخ عزل تا بی نهایت
تو را نشناختن حق ناشناسی ست
تعارض با تو کفر و ناسپاسی ست
بسیجی سست و بی حال است آیا
زبان غیرتش لال است آیا
بسیجی از چه رو خاموش ماندی
زبان بستی سراپا گوش ماندی
نمی بینی مگر دجاله ها را
سرود شوم نفی لاله ها را
کاش این جمعه به چشمان خودم میدیدم. . .
از دعایم فرجِ عشقِ تو حاصل شده است. . .
ابر مستی تیره گون شد باز بی حد گریه کرد
با غمت گاهی نباید ساخت باید گریه کرد
امتحان کردم ببینم سنگ میفهمد تو را
از تو گفتم با دلم کوتاه آمد گریه کرد
ای که از بوی طعام خانه ها خوابت نبرد
مادرم نذر تو را هر وقت «هم زد» گریه کرد
با تمام این اسیران فرق داری قصه چیست ؟
هر کسی آمد به احوالت بخندد گریه کرد
خون پاک شهدا منتظر توست بیا
سر مصباح هدا منتظر توست بیا
وارث خون خدا و پسر خون خدا
به خدا خون خدا منتظر توست بیا
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از خبرنگار، پنج شب (آبان 94) مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، با حضور حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، جمعی از مسئولان و هزاران نفر از عاشقان حضرت سیدالشهدا علیه السلام در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.
یکی از نکات مهم در این مراسم، مرثیه سرایی و اشعار پر محتوا و حماسی مداحان اهل بیت (ع) بود. بخش قابل توجهی از اشعاری که امسال در حسینیه امام خمینی قرائت شد، متأثر از جو سیاسی و اوضاع کشور همچون توافق هسته‌ای و برجام، جنایت‌های تکفیری‌ها و کمک فرزندان حماسه‌آفرین کشورمان به کشورهای مورد تهاجم منطقه است که برخی از آنان همچون سردار حسین همدانی به فیض شهادت نائل آمده‌اند، بود که مورد استقبال پرشور حاضرین قرار گرفت، به طوری که کلام مداحان بارها با شعار "لبیک یاحسین"، "مرگ بر آمریکا" و "هیهات من‌الذله" عزاداران حسینی قطع می‌شد. برای مرور بیشتر، متن کامل اشعاری که در این پنج شب قرائت شد، تقدیم مخاطبان محترم می‌شود.
حالا بیا که آمدنت آرزوی ماست
بغض هزار جمعه میان گلوی ماست
شرمنده ایم اینهمه یادت نبوده ایم
عکست غروب جمعه فقط روبه روی ماست
ما فکر میکنیم که او گم شده ولی
هر لحظه لحظه اوست که در جستجوی ماست
شعر پرطرفدار برقعی
عصر یک جمعهء دلگیر، دلم گفت بگویم بنویسم
که چرا عشق به انسان نرسیده است؟
چرا آب به گلدان نرسیده است؟
چرا لحظهء باران نرسیده است؟
ده ذی الحجه سرزمین منا
گشت از مکر شمر کرببلا
ناگهان شاه نابکار حجاز
راه را بست بر جماعت باز
شمر گر آب بست این ره بست
حرمت کعبه و منا بشکست
این همان مردمان دلگیرند
به کدامین گناه می میرند؟
تیغ و سپر به دست بگیرد چه می شود؟
جانانه حربه دست بگیرد چه می شود؟
تازه عصا به دست گرفته چنین شده
شمشیر اگر به دست بگیرد چه می شود؟
می رسد قصه به آنجا که جهان زیبا شد
با جهاز شتران کوه احد برپا شد
و از آن آینه با آینه بالا می رفت
دست در دست خودش یک تنه بالا می رفت
تا که از غار حرا بعثت دیگر آرد
پیش چشم همه از دامنه بالا می رفت
