ویرانه دل ماست...

ویرانه نه آنست که جمشید بنا کرد
نه آنست که فرهاد فرو ریخت
ویرانه دل ماست که هر جمعه به یادت
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت…

اگر عنایتی بر این گدا کنی چه می شود..

اگر عنایتی بر این گدا کنی چه می شود
مس وجود جان من طلا کنی چه می شود
غم فراق و دوریت گرفته سینه مرا
اگر که عقده دلم تو وا کنی چه می شود

من از اشکی که می ریزد ز چشم یار میترسم

من از اشکی که می ریزد ز چشم یار میترسم
از آن روزی که مولایم شود بیمار میترسم!

همه ماندیم در جهلی شبیه عهد دقیانوس
من از خوابیدن مهدی درون غار میترسم

آغاز امامت حضرت مهدی مبارک..

صدشاخه گل محمدی با صلوات
تقدیم امام عسگری در عتبات
جز حضرت مهدی نبود نائب او
آغاز امامتش درود و صلوات

من اگر منتظرم از چه نمردم بی تو

سالها می شود از خویش سؤالی دارم
من اگر منتظرم از چه نمردم بی تو
با حساب دل خود هرچه نوشتم دیدم
من از این زندگیم سود نبردم بی تو

چو عباس بن حیدر با وفایم می کنی؟

گل زهرا به عشقت آشنایم می کنی یا نه؟
آقا نماز شب که میخوانی دعایم میکنی یا نه؟
اگر چه من رفیق نیمه راه و بی وفا بودم
چو عباس بن حیدر با وفایم می کنی یا نه؟

می نشینم تا ظهور سرخ مردی سبز پوش

با توام  ای دشت بی پایان سوار ما چه شد
یکه تاز جاده های انتظار ما چه شد

آشنای «لافتی الا علی» اینک کجاست؟
صاحب «لا سیف الا ذوالفقار» ما چه شد؟

غباری از سواری نیست...

به دنبال تو می گردم نمی یابم نشانت را
بگو باید کجا جویم مدار کهکشانت را
تمام جاده را رفتم غباری از سواری نیست
بیابان تا بیابان جسته ام رد نشانت را

کاش در دل، جمکرانی داشتیم..

کاش از دلبر نشانی داشتیم
بر سر کویش مکانی داشتیم
از برای مهدی صاحب الزمان
کاش در دل، جمکرانی داشتیم ..

 

مهدیا، یاران خوبت را مکن از بد جدا

در دیار ما که هر کالا، به هر جا، درهم است،
خوب و بد، معیوب و سالم، زشت و زیبا، درهم است
گر خریداری کند کالای خوب از بد جدا
با تشر گوید فروشنده که آقا درهم است!

میرسد روزی که با حال بکا می بینمت

میرسد روزی که بی چون و چرا می بینمت
میرسد روزی که ای شاه وفا می بینمت
عامل وصل من و تو ذوق بارانی بود
میرسد روزی که با حال بکا می بینمت

این منم که در خانه بسته ام...

روزی هزار بار دلت راشکسته ام
بیخود به انتظار وصالت نشسته ام

هربار این تویی که رسیدی و در زدی
هربار این منم که در خانه بسته ام

شعر/ کجا ای مردمان آماده یاری آن یاریم؟

کجا ای مردمان آماده یاری آن یاریم؟

شعر زیر از هادی اصفهانی مقدم تقدیم مخاطبان و منتظران حضرت بقیه الله الاعظم حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می گردد.

 

دلم  قربانی دردی  است درمانش  نمی آید

هوای عاشقی   دارد  ولی  یارش  نمی آید

 

گذشت  این عمر و رفت از  دست  پنهانی

نمی دانم   چرا  معبود  دلدارش    نمی آید

شعر یک مرجع‌ تقلید درباره نیمه‌شعبان

حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی در سروده‌ای ضمن ابراز ارادت به ساحت امام عصر(عج)، روز ظهور ایشان را روز نجات، رهایی و عزت انسان عنوان کرده‌اند.

به گزارش مشرق به نقل از فارس، سروده آیت‌الله صافی گلپایگانی به این شرح است:

شُکر فراوان که از عنایت یزدان
بار دگر شد پدید نیمه‌ شعبان

فخرْ زمین می‌کند به روضه‌ رضوان
از قدم پیشوای عالم امکان

حضرت صاحب زمان، ولیّ جهان‌بان
حجتِ بِن عسکری امام معظم

جـهان محـو بهـارست و بهارم نرسیدست

زمان در تب نـوروز و نـگارم نرسیدست

جـهان محـو بهـارست و بهارم نرسیدست

 

سراسر همه گل روید از این خاک، ولیکن

بـه گلزار دلـم زهـره عـذارم نرسیدست

 

چه فرقی بکند کین شب عیدست، و یا روز

الا ای دل مـن لــیل و نـهارم نرسیدست

 

بپوشان رخ خود ای تو سـروش مه رنگین

کـه آن یــار مسیـحا به کنارم نرسیدست

انتظار می کشیم یا انتظار داریم...؟

نه شرم و حیا، نه عار داریم از تو
اما گله بی شمار داریم از تو
ما منتظر تو نیستیم آقا جان!
تنها همه انتظار داریم از تو

تو با کریمی خودت گدا درست میکنی

اگر چه طبیبی و دوا درست میکنی
گهی برای خیر ما بلا درست میکنی

از اینطرف همیشه بارها خراب میکنم
از آنطرف همیشه بارها درست میکنی

گرچه من خجل شدم اگر چه سنگ دل شدم
تو از همین سنگ هم طلا درست میکنی

همه ی دلخوشی هفته ی ما با جمعه است

دارد از جاده صدای جرسی می آید  
مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید
 چون قرار همه با حضرت آقا جمعه است
همه ی دلخوشی هفته ی ما با جمعه است

چشم به راه

تا بیایی منم ای دوست ترا چشم به راه
به امید گل رویت همه جا چشم به راه

بیش از این ای گل گلزار محبت مگذار
عاشقان سر کویت همه جا چشم به راه

ای نسیم سحری تا زتو جانی گیرند
گل جدا، لاله جدا، سبزه جدا چشم به راه

در شب یلدا مسیر ماه را گم کرده ام

باز هم تسبیح بسم الله را گم کرده ام
شمس من کی می رسد؟ من راه را گم کرده ام

طره از پیشانی ات بردار ای خورشیدکم!
در شب یلدا مسیر ماه را گم کرده ام

در میان مردمان دنبال آدم گشته ام
در میان کوه سوزن کاه را گم کرده ام