جوانها جدیدالعهد هستند به ملکوت عالم، و نفوسشان پاکتر است و هر چه بالاتر بروند اگر چنانچه مجاهده نکنند و تحت تربیت واقع نشوند، هر قدمى که به بالا بردارند و هر مقدارى که از سنشان بگذرد، بعیدتر مى شوند از ملکوت اعلى و اذهانشان کدورتش بیشتر مى شود، و لهذا تربیت ها باید از اول باشد
(امام خمینی) در کارهای منزل کمک می کردند و به ما نیز می گفتند: کمک از بهشت آمده است. در جمع که نشسته بودیم می دیدیم آشپزخانه می روند. می پرسیدیم چرا؟
می گفتند: می خواهم آب بخورم.
می گفتیم: خوب به ما بگویید.
می گفتند: مگر خودم نمی توانم این کار را انجام دهم؟ بعد با خنده
انسان می تواند نقایص خود را مبدل به کمالات، و رذایل خویش را تبدیل به خصایص حمیده، و سیئات خود را مبدل به حسنات نماید. و این که معروف است: «فلان خلق زشت یا فلان صفت رذیله از ذاتیات است و قابل تغییر نیست»، اصلی ندارد و حرفی بی اساس و ناشی از قِلّت تدبر است.
در وقت خروج از بدن با هر ملکه اى از دنیا رفت با آن ملکه صورت آخرتى مى گیرد، و چشم ملکوتى برزخى او را مى بیند؛ و خود او هم وقت گشودن چشم برزخى خود را به هر صورتى هست مى بیند، اگر چشم داشته باشد. لازم نیست کسى که در این دنیا به صورتى هست آنجا هم به همان صورت باشد. خداى تعالى مى فرماید [به ] نقل از بعضى که در وقت حشر مى گویند: «خدایا چرا مرا کور محشور کردى با آنکه در دنیا چشم داشتم؟» جواب مى فرماید: «چون تو آیات ما را فراموش کردى امروز فراموش شدى»1. اى بیچاره تو چشم مُلکى ظاهربین داشتى، ولى باطن و ملکوتت کور بود. کورى خودت را حالا ادراک کردى، و الا از اوّل کور بودى؛ چشم بصیرت باطنى که آیات خدا را به آن مى بینند نداشتى. اى بیچاره، تو قامت مستقیم و صورت خوش ترکیب مُلکى دارى، میزان ملکوت و باطن، غیر از این است؛ باید استقامت باطنى پیدا کنى تا مستقیم القامة در قیامت باشى. باید روحت روح انسانى باشد تا صورت عالم برزخ و آخرتت صورت انسان باشد. تو گمان مى کنى که عالم غیب و باطن، که عالَم کشف سرایر و ظهور ملکات است، مثل عالم ظاهر و دنیاست که اختلاط و اشتباه در کار باشد؟
خیلی از ارتباطات در طول تاریخ خلقت آدمی، از یک گفتگوی ساده و گَپ خودمانی آغاز شده؛ از ارتباطات کاری گرفته تا دوستی های چندین و چند ساله و حتی بسیاری از ازدواج ها و روابط اجتماعی. امروزه در عصر ارتباطات، پیچیدگی های کلام آدمی هم بیشتر شده تا جایی که کلی کلاس و کتاب و برنامه های آموزشی به کمک آمده اند تا ما اصول و فنون مذاکره و ارتباط مؤثر را یاد بگیریم. همه اینها خوب است، اما از قدیم الایام یکسری اصول مشترک وجود داشته که رعایت همان ها هم کارگشاست.
همیشه در دایره تمامی آدم هایی که میشناسیم و با آنها در ارتباطیم، آدم هایی هستند که گفته می شود کلام شان جذاب و گیراست، تا حدی که همه جور آدمی را جذب خودشان می کنند. آدم هایی که هم خوب حرف می زنند و هم حرفِ خوب می زنند.
وحید کارهایش را آنچنان منظم و دقیق و با احتیاط انجام میداد که به راحتی می توان اصول اش را استخراج کرد. شعار وحید این بود که مبارزه باید اسلامی و خدایی و با خلوص نیت باشد. بر روی همین اصل، اولین دعای کمیل را در دانشگاه های مشهد راه انداخت. آن هم قبل از انقلاب.
اعتقاد راسخ وحید به مبانی اسلام و امور مذهبی و رعایت اخلاق اسلامی مهمترین ویژگی شخصیتی وحید بود که دوستان زیادی را دور او جمع می کرد.
خیلی از روزها حالم خوب است. از همان اول که بلند می شوم، صبحانه را با اشتها می خورم و تا پایم را بیرون نگذاشته ام همه چیز خوب است.
امروز هم یکی از همین روزهاست. هم حالم خوب است، هم هوا خوب و عالی است. باران نَمی زده و بوی خاک همه وجودم را می گیرد. توی پارکینگ آقای همسایه را می بینم. جلو می روم، سلام می کنم و همین طور که دستش را در دست دارم، حالش را می پرسم.
سلام، بد نیستم ... اِی آقا! دیگه با این اوضاع مگه حال و احوالی برای آدم می مونه...
با تعجب می گویم: چطور مگه، طوری شده؟ میتونم کمکی بکنم؟
بَه، انگار شما توی این شهر زندگی نمی کنید! شاید هم همه چیز برای شما روبراه است...
چون حکومت اسلام حکومت قانون است، قانون شناسان، و از آن بالاتر دین شناسان، یعنى فقها، باید متصدى آن باشند. ایشان هستند که بر تمام امور اجرایى و ادارى و برنامه ریزى کشور مراقبت دارند. فقها در اجراى احکام الهى امین هستند. در اخذ مالیات، حفظ مرزها، اجراى حدود امینند. نباید بگذارند قوانین اسلام معطل بماند، یا در اجراى آن کم و زیاد شود. اگر فقیه بخواهد شخص زانى را حد بزند، با همان ترتیب خاص که معین شده باید بیاورد در میان مردم و صد تازیانه بزند. حق ندارد یک تازیانه اضافه بزند، یا ناسزا بگوید، یک سیلى بزند، یا یک روز او را حبس کند. همچنین اگر به اخذ مالیات پرداخت، باید روى موازین اسلام، یعنى بر وفق قانون اسلام عمل کند. حق ندارد یک شاهى اضافه بگیرد. نباید بگذارد در بیت المال هرج و مرج واقع شود، و یک شاهى ضایع گردد. اگر فقیهى بر خلاف موازین اسلام کارى انجام داد نعوذ باللَّه فسقى مرتکب شد، خود به خود از حکومت منعزل است، زیرا از امانتدارى ساقط شده است.
حاکم در حقیقت قانون است. همه در امان قانونند، در پناه قانون اسلامند. مردم و مسلمانان در دایره مقررات شرعى آزادند، یعنى بعد از آنکه طبق مقررات شرعى عمل کردند، کسى حق ندارد بگوید اینجا بنشین یا آنجا برو.
امام صادق دستور مى دهند که ملت اسلام در امور خود نباید به سلاطین و حکام جور و قضاتى که از عمال آنها هستند رجوع کنند؛ هر چند حق ثابت داشته باشند و بخواهند براى احقاق و گرفتن آن اقدام کنند. مسلمان اگر پسر او را کشته اند یا خانه اش را غارت کرده اند، باز حق ندارد به حکام جور براى دادرسى مراجعه کند. همچنین، اگر طلبکار است و شاهد زنده در دست دارد، نمى تواند به قضات سرسپرده و عمال ظلمه مراجعه نماید. هرگاه در چنین مواردى به آنها رجوع کرد، به «طاغوت»؛ یعنى قدرتهاى ناروا روى آورده است. و در صورتى که به وسیله این قدرتها و دستگاههاى ناروا به حقوق مسلم خویش نایل آمد، فإنما یأخذه سُحْتاً و إن کان حقا ثابتاً له؛ به حرام دست پیدا کرده، و حق ندارد در آن تصرف کند. حتى بعضى از فقها در «عین شخصى» گفته اند که مثلًا اگر عباى شما را بردند و شما به وسیله حکام جور پس گرفتید، نمى توانید در آن تصرف کنید. ما اگر به این حکم قائل نباشیم، دیگر در کلیات، یعنى در «عین کلى» شک نداریم. مثلًا در اینکه اگر کسى طلبکار بود و براى گرفتن حق خود به مرجع و مقامى غیر از آنکه خدا قرار داده مراجعه و طلب خود را به وسیله او وصول کرد، تصرف در آن جایز نیست. و موازین شرع همین را اقتضا مى کند.
هیچ مرضی از امراض نفسانیه نیست الا آنکه آن را تا در این عالم است انسان می تواند اصلاح کند. گرچه در نفس ریشه کرده باشد و ملکه شده باشد و مستحکم گردیده باشد.
امام خمینی - کتاب شرح حدیث جنود عقل و جهل - ص 158
چگونه ممکن است جامعه ای به دستاویز اینکه دل انسان باید پاک باشد و ارزش برای عمل نیست، با هرج و مرج زندگی کند و به سعادت برسد؟ و چگونه ممکن است کردار و گفتار ناپاک، دلی پاک بپروراند یا از دل پاک کردار و گفتار ناپاک ترشح نماید؟ خدای تعالی در کتاب خود می فرماید:"پاکان از آن پاکان و ناپاکان از آن ناپاکانند".
برای بررسی این مسأله، ابتدا باید به دقت تعریف و ویژگی های «نظام استبدادی و دیکتاتوری» را شناخت، سپس نسبت آن را با «حکومت دینی» سنجید. در مورد اینکه تعریف دقیق و مشخصه های نظام دیکتاتوری چیست، دیدگاه های متفاوتی وجود دارد. در اینجا می توان به چند کاربرد و ویژگی های مهم و از نظامهای استبدادی اشاره کرد.
امام خمینی (ره) درباره ی اختیارات حکومتی معصومان (ع) می فرماید:
«این توهم که اختیارات حکومتی رسول اکرم (ص) بیشتر از حضرت امیر (ع) بود یا اختیارات حکومتی حضرت امیر (ع) بیش از فقیه است، باطل و غلط است. البته فضایل حضرت رسول اکرم (ص) بیش از همه عالم است و بعد از ایشان فضایل حضرت امیر (ع) از همه بیشتر است لکن زیادی فضایل معنوی اختیارات حکومتی را افزایش نمی‌دهد. همان اختیارات و ولایتی که حضرت رسول و دیگر ائمه، صلوات الله علیهم در تدارک و بسیج سپاه داشتند، تعیین ولات و استانداران، گرفتن مالیات و صرف آن در مصالح مسلمانان داشتند، خداوند همان اختیارات را برای حکومت فعلی قرار داده است؛ منتهی شخص معینی نیست روی عنوان «عالم عادل» است.
بچه ی ما در سال، سه، چهار ماهش را رسماً تعطیل است؛ بعد هم ایام نوروز حدود پانزده روز تعطیل می کنند؛ بعضی جاها پنجشنبه را هم تعطیل می کنند؛ بعضی جاها مدرسه نصفه روزه است و بعضی هم سه نوبته است. بعد هم که مدرسه رفت مرتّب چانه بزند که من از این کتاب این قسمتش را نخواندم، نمره اش را بدهید. بعد از اتمام درس هم فقط یک ورقه دستش بگیرد و نتواند یک سیم کشی بکند، یک لوله کشی خانه اش را انجام بدهد و از عهده ی یک کار ساده برنیاید. یک شاگرد تراشکار معمول ما، در کارگاه آزادش خیلی قوی تر و بهتر از دیپلمه ی ما کار بلد باشد؛ یک شاگرد مکانیک بهتر از محصل ما کار بداند. در قسمت های نظری هم آیا وقتی محصل ما فارغ التحصیل شده، یک نویسنده است؟ یک متفکر، شاعر، ادیب، اقتصاددان، مدیر یا حسابدار است؟
ای مردم! در راه راست، از کمی، روندگان نهراسید، زیرا اکثریت مردم بر گرد سفره ای جمع شدند که سیری آن کوتاه، و گرسنگی آن طولانی است.
ای مردم! همه افراد جامعه در خشنودی و خشم شریک می باشند، چنان که شتر مادّه ثمود را، یک نفر دست و پا برید، اما عذاب آن تمام قوم ثمود را گرفت، زیرا همگی آن را پسندیدند.
با بچه های مسجدمون قرار گذاشتیم که چندتا کتاب درباره‌ی دفاع مقدس و شهدا بگیریم و بخونیم و نکات برجسته اش رو به هم بگیم و از شهدا برای خودمان الگو بگیریم. تونستم چند تا کتاب تو نمایشگاه تهیه کنم (چون خدا رو شکر کتابای دفاع مقدس خیلی ارزون هستن) و بین بچه ها توزیع کنم. به بچه ها کتاب ها رو دادم فقط مونده بود دوتا کتاب، فرمانده من و زنده باد کمیل. که کتاب زنده باد کمیل نصیب خودم شد.
اسم این کتاب رو توی گفته های رهبر انقلاب در مورد کتاب های دفاع مقدس شنیده بودم. اصلاً به خاطر همین خریدمش.
فکر کنم اولین باری بود که کتاب در زمینه دفاع مقدس می خوندم. اولش زیاد برام جالب نبود اما چون با بچه ها قرار گذاشته بودیم و کتاب هم کتاب کوچیکی بود بالاخره مجبور شدم بخونمش. از وسطای کتاب خیلی جذاب شد و تا آخرش رو خوندم. خیلی جالب بود که نویسنده جو جبهه رو جوری نشون می داد که انگار رفتن تفریح. مثلاً به این قسمت کتاب توجه کنید:
«بچه ها سریع با سنگ های بزرگ جلوی جریان آب رودخانه را گرفتند و با کُند شدن جریان آب محل مناسبی برای شنا و آب تنی درست شد. همه زدیم به آب. در حال آب تنی بودیم که برادر رنجه به همراه سلسله پور آمدند و گفتند که ناهار حاضر است؛ بیایید. تازه حرفشان تمام شده بود که چند تن از بچه ها، آن ها را از پشت هُل دادند و داخل آب انداختند؛ در آب حسابی حال کردیم. سلسله پور می گفت:«خوب حالا دیگه مسئول گروهان را آب می دید! باشه! یه آشی برایتان بپزم که... »بچه ها هم زدند زیر خنده.»
انجمن اسلامی پزشکان باب آشنایی وحید شد با متفکران مسلمان انقلاب. استاد مطهری، دکتر بهشتی، آیت الله خامنه ای، دکتر شریعتی و... نظریه پردازان انقلاب اسلامی و اسلام ناب. وحید علاقه عجیبی به استاد مطهری داشت. کمتر روزی بود که صفحاتی از اندیشه های استاد را ورق نزند.
وقتی شهید مطهری مباحث مربوط به التقاط مجاهدین را مطرح کد، وحید هم در مشهد مجموعه مباحث اعتقادی اش را شروع کرد: شفاعت، زهد، توکل و ... چیزهایی که مجاهدین توی جزوات شان زیرسوال می بردند.
آزادیِ تنها سعادت ملت نیست؛ استقلالِ تنها سعادت ملت نیست، مادیتِ تنها سعادت ملت نیست، اینها در پناه معنویات سعادتند، معنویات مهم است. بکوشید تا معنویات تحصیل کنید، علمِ تنها فایده ندارد، علم با معنویات علم است، ادبِ تنها فایده ندارد، ادب با معنویات. معنویات است که تمام سعادت بشر را بیمه می کند و کوشش کنید در تحصیل معنویات، در خلال علم که تحصیل می کنید معنویات را تحصیل کنید، دانشگاه ها معنویت پیدا بکنند، مدارس معنویت پیدا بکنند، مکتب ها معنویت پیدا بکنند تا ان شاالله سعادتمند بشوند. خداوند همه شما را سعادتمند کند.
برگرفته از کتاب تعلیم و تربیت از دیدگاه امام خمینی - ص 28
بیانات امام خمینی در جمع پاسداران - 08/03/1358 - صحیفه نور - ج 7- ص 17
وقتی خبر فوت یکی از علمای برجسته ی اراک (حاج آقا صابر) - که زائر نجف بود - منتشر می شود، مردم در دریایی از اندوه و حزن فرو می روند و با فکری پریشان و حالی منقلب، در حالی که تصمیم داشتند مجلس ختم منعقد کنند، خدمت آقانورالدین می رسند و می گویند: طبق اطلاعات واصله، عالم بزرگوار حاج آقا صابر از دنیا رفته است.
سه شنبه ها همراه دکتر شهریاری و دیگر دوستان می رفتیم فوتبال. یک روز هندوانه ای گرفته بود تا بعد از بازی بخوریم. دم اذان، هوا تاریک شد؛ فوتبال را تمام کردیم. همگی دویدیم سر هندوانه و شروع کردیم به خوردن. دکتر شهریاری با همان لباس ورزشی در چمن شروع کرده بود به نماز خواندن؛ بعد آمد سراغ هندوانه!
