ماشین آمده بود دم در، دنبالش. پوتین هایش را واکس زده بودم. ساکش رابسته بودم. تازه سه روز بود که مرد زندگیم شده بود. تند تند اشک های صورتم را با پشت دست پاک می کردم. مادر آمد. گریه می کرد.
– «مادر! حالا زود نبود بری؟ آخه تازه روز سومه.» علی آقا گوشه ی حیاط گریه می کرد.
۸۰ یا ۴۰۰ شاید هم کمی بیشتر و هنوز صلاح نیست پرده رسوایی اش بیفتد، حقوق های نجومی و نامتعارف که برخی مدیران ارشد نهاد های دولتی دریافت می کنند، در همین حال و هوا انتشار این دست فیش های حقوقی در شبکه های اجتماعی، تصویری از نامه شهیدی منتشر شده، شهید ذبیح الله عالی نوشته است زمین زراعی دارم و درآمدم خوب است لطفا دوهزار تومان از حقوق ماهیانه من کسر کنید؛ چنین نگاهی در سال های دفاع مقدس پیروزی رزمندگان را منجر شد، نامه زیر نمونهٔ خوبی است برای سنجش رفتار مسئولین که امروز در ادارات و نهادهای دولتی حقوق می‌‌گیرند و عملاً ادارات دولتی را میدان مسابقه‌ای کرده‌اند برای کار کمتر و دریافتی بیشتر.
زنده‌یاد محمدرضا آقاسی در مثنوی بلندی به یاد حاج احمد متوسلیان میپردازد و می‌گوید که فرمانده سپاه محمد رسول‌الله(ص) آبروی خود را از امام(ره) کسب کرده است.
زنده‌یاد محمدرضا آقاسی که زندگی خود را وقف ائمه اطهار(ع) و ارزش‌های اسلامی و انقلابی کرده بود، در مثنوی بلندی با عنوان «یک قوم تو را شهید می‌دانند» به شخصیت حاج احمد متوسلیان، فرمانده لشکر محمد رسول‌الله(ص)، میپردازد. شاعر با زبان شعر تأکید دارد که سرباز امام(ره) آبروی خود را از امام(ره) کسب کرده است.این سروده به همراه فایل صوتی شاعر به مناسبت ایام حضور حاج احمد متوسلیان در سوریه و لبنان و حادثه مفقود شدن این سردار رشید اسلام بازنشر می‌شود:
«گر کشته و گر اسیری ای احمد!
در خاطر من نمیری ای احمد!
تا چرخ به دور خویش می‌چرخد
بر مصر دلم امیری ای احمد!
ای یک تنه از هزاران افزون‌تر!
اسب تو ز صد سوار افزون‌تر!
بنا به گفتة امام عزیز اسراییل باید از بین برود و لازمة این کار اتحاد همة مسلمین و ادامة مبارزه می باشد؛ پس برادرم، سلاحت را بر زمین نگذار تا قدس عزیز فتح گردد. تا از جهان رفع فتنه نشود، دست از مبارزه نکشید. شهید حسین علی محمدی
سید عبدالحمید دیالمه، از شهدای جوان و موثر حزب جمهوری اسلامی در روز هفتم تیر است. دیالمه را فعالان انقلابی روزهای سخت مبارزه و شکل گیری جمهوری اسلامی، به مخالفت‌های صریح و آتشین با منافقین، بنی‌صدر، عبدالکریم سروش و میرحسین موسوی، آنهم پیش از عیان شدن انحرافات جدی آنها می‌شناسند. اما شاید مبنای همه این روشن‌بینی و بصیرت خاص و مثال زدنی شهید دیالمه بوده است را باید مبانی صحیح و قوی اعتقادی و دینی عبدالحمید دیالمه دانست. آنجا که کلاس‌ها عقیدتی وی در دوران جوانی و در اوج هجوم تفکرات غربی و شرقی، محل امنی برای جوانان مشهدی و بعد از آن تهرانی بوده است.
متن عکس برای آنهایی که نمی توانند بخوانند:
یک‌چیز را من از شما می‌خواهم که خـود هم به آن عمل می‌کنم؛
هیچکس مـــرا در ایــن دوره نشیب و فـــراز انقـلاب،
در سخت ترین شرایط نتوانسته‌است با قیافه افسرده ببیند!
ما که به دنبال «احدی الحسنیین» هستیم (شهادت یا پیروزی) دیگر چرا افسردگی؟
دنیا و مقام برایش مهم نبود؛ نان و نام برایش مهم نبود؛ به نام کی تمام بشود، برایش اهمیتی نداشت. باانصاف بود، بی رودربایستی بود، شجاع بود، سرسخت بود. در عین لطافت و رقت و نازک مزاجی شاعرانه و عارفانه، در مقام جنگ یک سرباز سختکوش بود.
اولاً این شهید یک دانشمند بود؛ یک فرد برجسته و بسیار خوش‌استعداد بود. خود ایشان برای من تعریف میکرد که در آن دانشگاهی که در کشور ایالات متحده‌ی آمریکا مشغول درسهای سطوح عالی بوده - آنطور که به ذهنم هست ایشان یکی از دو نفرِ برترینِ آن دانشگاه و آن بخش و آن رشته محسوب میشده - تعریف میکرد برخورد اساتید را با خودش و پیشرفتش در کارهای علمی را. یک دانشمند تمام‌عیار بود. آن وقت سطح ایمان عاشقانه‌ی این دانشمند آنچنان بود که نام و نان و مقام و عنوان و آینده‌ی دنیائىِ به ظاهر عاقلانه را رها کرد و رفت در کنار جناب امام موسای صدر در لبنان و مشغول فعالیتهای جهادی شد.
توی اردوگاه چند تا پناهنده داشتیم. یکی از آنها آدم بی قید و بندی بود که با رفتارش همه را اذیت می کرد؛ یک دست پاسور داشت که چند وقت یک بار پاسور بازی می کرد. یک روز وقتی نبود یکی از بچه ها پاسورهایش را پاره کرد. وقتی برگشت و ورق های پاره شده را دید عصبانی شد و به قرآن بی احترامی کرد، چند تا از بچه ها به طرفش رفتند فرار کرد توی اتاق و در را بست. به حاج آقا خبر دادند زود آمد دم در اتاق ایستاد،
سردار حسین همدانی از فرماندهان عالیرتبه سپاه که در شهر حلب سوریه به شهادت رسید، در گفتگویی قبل از شهادت خود که نشریه رمز عبور آن را منتشر کرده است، به بیان برخی نکات جالب پردخته است که متن آن را در زیر می خوانید.
سردار شهید همدانی در ابتدای این گفت‌وگو با بیان اینکه دشمنان فکر می‌کردند می‌توانند اهل سنت را علیه انقلاب اسلامی بشورانند، اما اینطور نیست، گفت: امروز جنگ سوریه بین اهل سنت است، اما نقش جمهوری اسلامی و فرزندان انقلاب در این میان چیست؟!
وقت کم است و من لیاقت آن را ندارم که وصیت بکنم اما به دوستان و برادران توصیه مى‌کنم که در مقابل هر توطئه آمریکایی بایستند امام را دعا کنند و بازوی امام باشند حزب‌الله در هر کجا که هست مى‌جنگند، مى‌میرد امام هیچ گونه سازشى نمى‌پذیرد.
وصیت نامه شهید حسن دغاغله
وحید کارهایش را آنچنان منظم و دقیق و با احتیاط انجام میداد که به راحتی می توان اصول اش را استخراج کرد. شعار وحید این بود که مبارزه باید اسلامی و خدایی و با خلوص نیت باشد. بر روی همین اصل، اولین دعای کمیل را در دانشگاه های مشهد راه انداخت. آن هم قبل از انقلاب.
اعتقاد راسخ وحید به مبانی اسلام و امور مذهبی و رعایت اخلاق اسلامی مهمترین ویژگی شخصیتی وحید بود که دوستان زیادی را دور او جمع می کرد.
آن شب یکی از آن شب‌ها بود؛ بنا شد از سمت راست یکی یکی دعا کنند، اولی گفت: «الهی حرامتان باشد…» بچه‌ها مانده بودند که شوخی است، جدی است؟ بقیه دارد یا ندارد؟ جواب بدهند یا ندهند؟ که اضافه کرد: «آتش جهنم» و بعد همه با خنده گفتند: «الهی آمین.»
نوبت دومی بود،
ای شهادت ای نهایت آرزو مرغ دل باز از تو دارد گفتگو
از عروج رفتگان شرمنده ام بیمناک از غفلت آینده ام
روزگاری دل در پی دلدار بود چشم های خفتگان بیدار بود
پدرم خیلی زیبا و موثر به ما تذکر می داد. دعوا کردنش همیشه غیرمستقیم بود، یعنی اصلاً دعوا نمی کرد. وقتی اشتباه می کردیم سرمان داد نمی کشید یا حرفی نمی زد که به ما سخت بگذرد. تذکر می داد، آن هم چطوری! وقتی کار اشتباهی انجام میدادیم،
در روز تشییع جنازه‌ی شهیدآوینی، مقام معظم رهبری به‌صورت غیرمنتظره در مراسم حضور پیدا کردند. از واکنش مسئولین و جمعیت حاضر در آن مراسم چیزی به یاد دارید؟ به نظرتان چه دلیلی وجود داشت که آقا چنین کاری را برای آوینی انجام دهند؟
مهدی همایونفر(مسئول برنامه روایت فتح): مرتضی در روزهایی شهید شد که به‌شدت متهم بود به دوری از اندیشه‌هایی که یک روز خودش مدافع آنها بود. در اوج این مسائل و فشارها و سرمقاله‌هایی که علیه او نوشته می‌شد و در کوران بدبینی‌ها، به‌صورت خیلی غیرمنتظره شهید شد. حضور آقا در مراسم تشییع شهید آوینی، پیام‌های زیادی برای منتقدین داشت. تا آن موقع، چه در زمان حیات امام و چه در زمان رهبری آقا، مرسوم نبود شخص اول نظام در مراسم تشییع جنازه‌ی کسی شرکت کند. این اولین‌باری بود که آقا در کسوت رهبری، در چنین مراسمی شرکت می‌کردند. به نظرم این حضور هشداری بود برای کسانی که مرتضی را بد شناخته بودند.
آغازگر ضیافت دیدار با خانواده شهدای مدافع حرم، بیانات آقا در وصف شهدای مدافع حرم و امتیازات آنها نسبت به دیگر شهیدان است؛ «اقدام داوطلبانه»، «اعتقاد خالصانه با پشت سر گذاشتن هیجانات جوانی»، «پشت کردن به تعلقات زندگی و زن و فرزند» و «دفاع از حریم اهل‌بیت علیهم السلام» چهار شاخصی است که آقا برای این شهیدان می‌شمردند و تاکید می‌کنند «چهارمین ویژگی بالاترین آنهاست.»
پرواز به بهشت
شاید گُل سخنان آقا اشاره‌شان به روایاتی از معصومین علیهم‌السلام است که خانواده‌های شهیدان را حسابی دلگرم می‌کند و لبخند شادی و رضایت را بر لبان آنها می‌نشاند: «ما در روایاتمان مواردی را داریم که ائمه علیهم‌السلام به عده‌ای از شهدا اشاره کردند و گفتند که اینها اجر دو شهید را دارند.
جهیزیه ی فاطمه حاضر شده بود. یک عکس قاب گرفته از بابای شهیدش را هم آوردم. دادم دست فاطمه. گفتم: بیا مادر! اینو بگذار روی وسایلت.
به شوخی ادامه دادم: «بالاخره پدرت هم باید وسایلت رو ببینه که اگر چیزی کم و کسری داری برات بیاره.»
شهید محمد ابراهیم همت
بسیجی شهید امیر حاج امینی/ تاریخ ولادت: 1340 / تاریخ شهادت: 10 اسفند 1365 / مسئول واحد مخابرات گردان انصار الرسول / بی سیم چی لشگر ۲۷ محمدرسول الله/ مکان شهادت: منطقه عملیّاتی شلمچه، عملیّات: کربلای 5 / رمز عملیّات: یازهرا (سلام الله علیها) / مکان قبر نورانی این شهید: بهشت زهرای تهران ، قطعه 29 ، ردیف 60 ، شماره 10 / عکّاس لحظه شهادت وی: بسیجی هنرمند احسان رجبی
از مظلومیتش همین بس که حتی هیچ مطلبی را در مورد زندگی نامه اش و یا وصیت نامه اش نمی یابی... .
خیلی عکس قشنگیه. لحظه عروج یه عاشق، لحظه کندن از دنیا و وصل به بالا، قطره خون رو لبش یه دنیا حرف داره، یعنی کی بوده؟! و چی کرده؟! که عکسش شده مرهم دل اون مادرای شهیدی که حتی از پسرشون عکسی هم ندارن .... اصلاً این عکس یه جور نماد شهید و شهادت شده، تا حالا خیلی ها با دیدن این عکس منقلب شدن، فقط خود خدا می دونه که دل پاک امیر حاجی امینی (مسئول واحد مخابرات گردان انصار الرسول) یا هنر خدایی احسان رجبی، خالق این عکس باعث جاودانگی این صحنه شده... توفیق شد قافله شهداء به منزلگه این شهید بزرگوار برسه و قدری در محضرش تامل کنیم و درس دلدادگی بیاموزیم.
