جمعه و حال و هوای تو

این جمعه زیر پای تو بودن غنیمت است
یک لحظه هم برای تو بودن غنیمت است
دست مرا بگیر و ببر در خیال خود
در حال و در هوای تو بودن غنیمت است

شعبان که به نیمه می رسد...

یک عمر تو زخم های ما را بستی

هر روز کشیدی به سر ما دستی

شعبان که به نیمه می رسد، آقا جان!

ما تازه به یادمان می آید هستی

چرا برای ظهور گناه نکنیم

با توجه به این که فراگیر شدن ظلم و جور در جهان از نشانه هاى ظهور است پس چرا مردم را براى زمینه سازى ظهور دعوت به صلح و ترک ظلم و گناه مى کنند؟

درباره مُصلح غیبى جهان، حضرت مهدى(عج) بیش از سه هزار روایت را شیعه و سنى از پیامبر عالى قدر اسلام صلى الله علیه وآله و پیشوایان الهى نقل کرده اند و این سؤال هم همیشه در ذهن افراد بود که ما در پاسخ به آن مى گوییم:

برای لحظه ی فردا، خدا کند که بیایی

الا مسافر صحرا خدا کند که بیایی
امید غائب زهرا، خدا کند که بیایی
کنون که دل شده پر خون برای خاطر مجنون
تو ای حقیقت لیلا، خدا کند که بیایی
برای اینکه ببینم پس از غیاب هزاره
مزار مخفی زهرا، خدا کند که بیایی

دیپلماسی ره‌‌بــر/ حجّت‌الاسلام پناهیان درگفتگو با «خبرگزاری دانشجو»؛

نامه‌نگاری رهبر انقلاب؛ از زمینه‌سازی برای ظهور تا چالش تئوریک برای تمدن غرب

حجت الاسلام پناهیان با بیان اینکه «باید بررسی کرد که چرا این نامه تا این اندازه با اقتدار نوشته شده است» خاطرنشان کرد: علّت این است که آمادگی پذیرش حق بسیار بالا رفته و این یکی از مقدمات ظهور است.

 

«حجت الاسلام علیرضا پناهیان» در گفتگو با خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، در خصوص ارتباط «نامه مقام معظم رهبری به جوانان غرب» با «شرایط و مقدمات ظهور» گفت: به عنوان مقدمه باید گفت که بعضی ها نسبت به لفظ «ظهور» و هرگونه بحث درباره ظهور و زمان آن، حساسیت زیادی دارند. حتی اگر بخواهیم بدون تعیین وقت برای ظهور، درباره عوامل نزدیک شدن به آن و محقق شدن برخی از آنها سخن بگوییم، نسبت به آن حساسیت منفی نشان می دهند و بلافاصله آن را نوعی «توقیت» عنوان می کنند.

فلسفه صلح امام حسن یا عهدنامه و ظهور حجّت

فلسفه صلح یا عهدنامه و ظهور حجّت

پس از آن که نیروهاى رزمى و اکثر فرماندهان لشکر اسلام در جنگ با معاویه نسبت به قرآن و امام حسن مجتبى علیه السلام خیانت کردند؛ و حضرت جهت مصالح اسلام و مسلمین مجبور شد با حکومت معاویه آن هم طبق شرائطى صلح و عهدنامه اى را تنظیم و پذیرا گردد.
پس از گذشت مدّتى از این جریان، عدّه اى از مردم کوفه که مدّعى شیعه و دوستى با اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بودند، شروع کردند به امام علیه السلام زخم زبان بزنند، و حضرت را به باد ملامت و سرزنش گرفتند.
آن گاه امام مجتبى علیه السلام خطاب به این اشخاص ظاهر مسلمان کرد و اظهار نمود: واى بر شما! آیا مى دانید چرا من چنین کردم؟
قسم به خداوند، کارى که من انجام دادم، براى شیعه از هر عملى و از هر برنامه اى بهتر و سودمندتر بود، آیا نمى دانید که من امام و رهبر واجب الاطاعه شما مى باشم.