یکی از تهدیدهای مهم برای کشور و نظام، به رسمیت نشناختن مشکلات معیشتی مردم از جانب برخی مدیران است. طبق نظرسنجی دستگاه‌های مختلف دولتی، «اشتغال (درآمد)، ازدواج و مسکن»، 3 نیاز و اولویت اکثریت جوانان است. اما مدیرانی را سراغ داریم که دوست دارند برای مردم صرفا «جشن تلگرام یا برجام» بگیرند. هروقت هم از مسئولیت تامین اولویت‌های مردم بپرسید، اول چند فحش آبدار به دولت سابقی که حالا خودشان هستند می‌دهند و سپس می‌گویند «اتوبوس اقتصاد هنوز ته دره است و معلوم است که مردم بهبود وضعیت اقتصادی را حس نکنند»! سیاه‌نمایی، ناامید سازی و کمک به دشمن برای سربازگیری، بدتر از این؟!
محمد ایمانی در یادداشت روزنامه کیهان نوشت:
1- فقط عمروعاص‌ها می‌توانند بگویند «وقتی زخمی پیدا کنم، آن قدر می‌خراشم تا به خون بیفتد»! افراد باوجدان و صاحب‌منصبان دیندار، برای زخم و رنج مردم چاره‌جویی می‌کنند. مگس است که دنبال زخم و عفونت برای تغذیه می‌گردد وگرنه طبیعت انسان، از عفونت منزجر است و برای افراد زخم دیده و رنج کشیده، چاره‌جویی می‌کند. متاسفانه برخی سیاسیون یا از رنجهای مردم غفلت می‌کنند که فرصت غواصی دشمن می‌شود و یا بدتر، به جای معالجه، زخم‌های موجود را سرمایه اصلی سوداهای سیاسی خود قرار می‌دهند.
