نکته تربیتی از امام خمینی- افسار گسیختگی انسان

افسار گسیختگی‏‎ ‎‏انسان‏

‏‏انسان اولش یک حیوانی است، بدتر از حیوانات. اگر سر خود‏ باشد انسان، همین طور بار بیاید، هیچ حیوانی مثل انسان نیست در‏‎ ‎‏اینکه در شهوت، در درندگی، در شیطنت. حیوانات دیگر حدود‏‎ ‎‏شیطنتشان محدود است. حدود شهواتشان محدود است. حدود‏‎ ‎‏آن سبعیتشان. انسان چون یک موجودی است که به حسب خلقت‏‎ ‎‏از همۀ موجودات بالاتر هست. در طرفِ آن طرف، شهوت و‏‎ ‎‏غضب و طرف شیطنت و اینها می تواند تا تقریباً لامتناهی برود،‏‎ ‎‏حد ندارد. شما می بینید که اگر چنانچه انسان یک ـ فرض کنید که ـ‏‎ ‎‏خانه ای پیدا بکند، دنبال این است که یکی دیگر هم پیدا کند. اگر‏‎ ‎‏یک کشوری هم پیدا بکند دنبال این است که یکی دیگر هم پیدا‏‎ ‎‏بکند. اگر همۀ دنیا هم تحت سیطره اش باشد به فکر این است که‏‎ ‎‏در کرۀ قمر هم شاید باشد، برود آنجا. در مریخ هم باشد، برود‏‎ ‎‏آنجا. محدود نیست، نه شهواتش محدود است که با یک حد‏‎ ‎‏خاصی بسازد، یکی، دوتا، ده تا، صدتا، و نه طمَعش محدود است‏‎ ‎‏که به یک کشور، دو کشور، ده کشور اکتفا کند. انبیا آمدند‏‎ ‎‏محدودش کنند؛ یعنی مهارش کنند. این حیوان افسار گسیخته که به‏‎ ‎‏هیچ حدی از حدود محدود نیست، اگر آزاد بگذارند و این را‏‎ ‎‏تربیتش نکنند افسار گسیخته است. به طوری که همه چیز را برای‏‎ ‎‏خودش می خواهد و همه کس را فدای خودش می خواهد. انبیا‏‎ ‎‏آمدند که این افسار گسیخته را مهارش کنند و بیاورند تحت ضوابط‏‎ ‎‏و بعد از اینکه آن مهار شد، راه نشانش بدهند برای اینکه تربیت‏‎ ‎‏بشود، یک تربیتی که برسد به آن کمالاتی که تا آخر برای او‏‎ ‎‏سعادت است.

 

بیانات امام خمینی خطاب به حامد الگار متفکر مسلمان امریکایى (اهداف حکومت در اسلام) -  7 دى 1358

صحیفه امام - جلد 11