6ذی الحجه - روزی که خیانت شد به اسلام
ششم ذی الحجه - سالروز کشتار حجاج ایرانی
سخنان امام خمینی درباره فاجعه خونین مکه
نمی‌توانیم از مسئله حجاز بگذریم
آن چیزی که من امروز خیال دارم عرض کنم قضیه اسفباری است که در مکه اتفاق افتاد. ما از اول قیام – ان شاء الله – برای خدا و برای نجات ملت، شهدا خیلی داشتیم. چه قبل از اینکه انقلاب واقع بشود – در زمان ستمشاهی – شهدای بزرگ داشتیم و چه بعدش که می‌بینید شهدای بسیار ارزشمند داشتیم، لکن مسئله حجاز مسئله دیگری است، غیر مسائل است. ما آن وقت هرچه بوده، این [بوده] که کتک می‌خوردیم یا گاهی می‌زدیم، گاهی می‌خوردیم، بعد هم همین‌طور، ما شهدا خیلی دادیم و در همه جا شهید دادیم. در زمان رضا شاه، آن همه رنج [دیدیم!] هرکس یادش است، می‌داند چه خبر بود. در زمان محمدرضا هم، که همه یادتان است، چه بساطی داشتیم! چه داشتند و چه شهدایی در آن وقت دادیم و چه شهدایی در بین این وقت‌ها [دادیم!] لکن همه قضیه شهادت بود، قضیه بزرگ بود، لکن قضیه، قضیه مسئله حجاز نبود. مسئله قدس مسئله بزرگی است. روز قدس هم دیدید که چه [شد.] اما روز قدس مسئله‌ای است و روز جمعه خونین مکه مسئله دیگری است. روز قدس ما برای اینکه نجات بدهیم قدس را از دست غاصب [اعلام کردیم،] لکن آن‌ها این‌طور نبود که قدس را توهین بهش بکنند، از بین ببرند. آن‌ها هم مدعی بودند که ما قدس را می‌خواهیم و چه می‌کنیم. البته نباید قدس دست آن‌ها باشد، … روز قدس [اعلام شد] برای خاطر اینکه اسلام آن‌طور صدمه دیده، برای خاطر اینکه قدس، که باید دست صاحبانش باشد، غاصب آمده غصب کرده.
در این انفجار‌ها که حاصل شد، دراین ترور‌ها که شد، بسیار عزیزان بزرگی را ما از دست دادیم که هر خاکِ پای آن‌ها بر این کاخ نشینان ارزشش بیشتر بود – اگر آن‌ها ارزشی داشتند که ندارند – لکن همه این بود که ما کتک می‌خوردیم و می‌زدیم. در جنگ با صدام هم که تحمیل به ما کردند، ما خیلی [عزیز] از دست دادیم، شهید از دست دادیم، خیلی ضرر بردیم. لکن ما ضرر بردیم، مسئله [مثل] مسئله حجاز نیست.
مسئله حجاز مسئله‌ای است که ما باز خواب هستیم، دنیا هم باز خواب است که چه شد. مسئله حجاز، مسئله بزرگ‌ترین مقامات قدس اسلامی و دنیایی [است که] شکسته شد. کعبه احترامش پیش ما تنها نیست، پیش مسلمین تنها نیست؛ کعبه را همه ملل محترم می‌شمرند؛ همه مللی که به دین [اعتقاد] دارند. کعبه، کعبه‌ای است که از زمان اول خلقت بوده است و همه انبیا در او خدمتگزار بوده‌اند. شکستن کعبه مسئله‌ای نیست که بشود ازش همین طوری گذشت. اگر ما از مسئله قدس بگذریم، اگر ما از صدام بگذریم، اگر ما از همه کسانی که به ما بدی کردند بگذریم، نمی‌توانیم [از] مسئله حجاز بگذریم. مسئله حجاز یک باب دیگری است، غیر [مسائل] دیگر. و لازم است زنده نگه داشتن این روز؛ روزی که این خیانت شد به اسلام.
و الآن ماه محرم نزدیک می‌شود. ماه محرم برای ما خیلی عزا هست؛ لکن سیدالشهدا – سلام الله علیه – هم فدا شد؛ برای اینکه در مکه نماند که نبادا به ساحت قدس مکه جسارت بشود؛ همه فدای مکه هستند. مکه جایی است که همه انبیا خدمتگزار او بوده‌اند و حالا گرفتار شده مکه به دست یک دسته اشخاص ملحد که اصلاً نمی‌فهمند باید چه بکنند؛ و نمی‌فهمیدند و نمی‌دانند چه تحمیلی برشان شد. و یک ننگی است الآن برای همه مسلمین دنیا که مکه، محل قدس الهی، محلی که مقدس‌ترین مقامات الهی است، این‌طور شکسته بشود و مسلمان‌ها نشسته باشند تماشا کنند. مسلمان‌ها خودشان تکلیف خودشان را می‌دانند. مسئله را باید زنده نگه داشت. در ماه محرم، تمام کسانی که منبر می‌روند، واعظ هستند، نوحه خوان هستند، تمام دسته جات باید در رأس امورشان این مسئله قرار داده شود. سیدالشهدا برای این بود شهادتش؛ برای این بود که اقامه بشود عدل الهی. اقامه بشود خانه خدا، محفوظ باشد خانه خدا. و در یک زمان ما که همه نشسته‌ایم و تماشا می‌کنیم، ما تماشاچی چی هستیم؟ چه باید بکنیم؟
البته این معنا را من تذکر بدهم که معنای اینکه ما باید با این مسئله برخورد داشته باشیم این نیست که کسانی که الآن در اینجا از سعودی‌ها هستند یا از سایر، از کویت، از جاهای دیگر، این‌ها را ما کاری داشته باشیم؛ این‌ها در پناه ما هستند، باید محفوظ باشند. و این جوانهای ما البته حسن نیت دارند، لکن من به‌شان عرض می‌کنم که در بین شما ممکن است اشخاصی باشند که حسن نیت نداشته باشند، بخواهند مملکت ایران را، بخواهند دولت ایران را آلوده کنند. شما متوجه باشید که این‌ها چیزی نیستند که ما به این‌ها کار داشته باشیم. مسئله بالا‌تر از این مسائل است و باید ما با همه قوایی که داریم، مسلمین با همه قوایی که دارند و دنیا، آنهایی که به خدا اعتقاد دارند با همه قوایی که دارند، باید با این مسئله محاربه کنند، به هر طوری که خودشان صلاح می‌دانند. این ننگ را نباید ما به گور ببریم که ما بودیم، دیدیم در حضور ما بزرگ‌ترین جنایت واقع شد و حالا هم آن‌ها طلبکار هستند از ما.
بخشی از سخنرانی امام خمینی (ره) دربار فاجعه خونین مکه (۱/۶/۶۶)
