چرا امام گفت مسجد الاقصی را نباید مرمت کرد
مسجد اقصى را آتش زدند. ما فریاد مى کنیم که بگذارید مسجد اقصى به همین حال نیمسوخته باقى باشد؛ این جرم را از بین نبرید؛ ولى رژیم شاه حساب باز مى کند و صندوق مى گذارد، و به اسم بناى مسجد اقصى از مردم پول مى گیرند تا بتوانند از این راه استفاده نمایند و جیب خود را پر کنند؛ و ضمناً آثار جرم اسرائیل را از بین ببرند!
امام خمینی - کتاب ولایت فقیه ص116
در سی مرداد سال 1348 صهیونیست ها مسجد الاقصی، قبله اول مسلمانان را به آتش کشیدند. این جنایت که خشم مسلمانان جان را علیه اسرائیل برانگیخت در مطبوعات ایران انعکاس شدید نیافت، و عاملان شاه که مراقب نشر اخبار ایران بودند منتهای سعی را به کار می بردند تا در رسانه های تبلیغاتی مطلبی تحریک آمیز بر ضد اسرائیل منتشر نگردد. وزارت دربار ایران با انتشار بیانیه ای از این واقعه ابراز تأسف نمود؛ اما کمترین اشاره ای به عاملان و محرکان این واقعه نکرد. شاه مبلغ یک میلیون ریال برای ترمیم مسجد الاقصی اختصاص داد. ملک فیصل و او خواستار تشکیل کنفرانس سران کشورهای اسلامی شدند تا در مورد این واقعه به تبادل رأی بپردازند. در هفتمین روز این حادثه میلیونها مسلمان در کشورهای اسلامی به تظاهرات و اعتصاب دست زدند و عامل این جنایت بزرگ را که جهان اسلام را تکان داده بود اسرائیل شناختند؛ اما در ایران رژیم از برگزاری هر گونه تظاهرات مانع گردیده و این کار او مورد اعتراض مراجع وقت قرار گرفت. در همان روزها روزنامه الجمهوریه، چاپ بغداد، سخنان امام را درباره این حادثه بزرگ چنین منعکس ساخت: امام ضمن دعوت مسلمانان به اتحاد، کنفرانس «رباط» را پوششی بر این جنایت و وسیله ای برای منصرف ساختن اذهان مسلمانان از جنای صهیونیسم دانستند و گفتند که تازمانی که فلسطین در اشغال یهود است، مسجد الاقصی را نباید مرمت کرد و آثار این جرم باید باقی بماند. شورای امنیت سازمان ملل نیز اسرائیل را برای این عمل مورد اعتراض قرار داد.
