آخرین نشانی -تا آخر بخونید

داستانکی با الهام از پیام رهبر انقلاب به عوامل فیلم شیار 143

نوع کار پیرمرد، ساعت کار او را تعیین می کرد. نمی توانست مثل بقیه وسط روز برود درِ خانه کسی را بزند، پیغام بدهد. کاری که از جوانترها ساخته نبود. بی حوصله وسایلش را جمع کرد دفترچه جلد چرمی اش را برداشت، با خودکار قرمز کنار آخرین نشانی علامت زد. عکسی از وسط دفترچه افتاد. خم شد آنرا برداشت، عکس پسرش رض که کنار یک تانک ایستاده بود و به تازگی یکی از همرزمانش برای پیرمرد آورده بود. خیره آن را نگریست. دفترچه را بست و توی جیب اورکت گذاشت. دفترچه ای که با خط خوش روی آن نوشته بود نشانی بهشت.

همیشه چند بار نشانی ها را مرور می کرد اما آن شب نشانی آخر را فقط یک بار خواند. وقتی زنش فهمیده بود که شغل همسرش با نشانی و رساندن پیغام سرو کار دارد گفت:

-خوبه حاج رحیم به سلامتی رضا که از جبهه برگشت خودت می تونی کارت عروسی پسرمون رو پخش کنی.

بهتر بود غروب، وقت نماز و اوقاتی که همه اعضای خانواده دور هم جمع بودند او به سراغشان می رفت، سبک سنگین می کرد، بزرگتر یا یکی از اعضای خانواده را پیدا می کرد، او را با خود همراه می کرد و دست آخر خبر شهادت فرزند خانواده را اعلام می کرد. طی چند سال هیچ وقت این کار برای او عادی نشده بود.

آخرین نشانی را مرور کرد. پلاک بیست. سر کوچه موتور را خاموش کرد. آن را دست گرفت و به طرف نشانی رفت. دوباره اضطراب داشت. پسر جوانی از دور سلام کرد. از روی جوی وسط کوچه پرید و از کنارش گذشت. همیشه قبل از زدن زنگ خانه ها ذکر می گفت، صلوات می فرستاد و زنگ می زد. می رفت می نشست چای می خورد، موقعیت را که مناسب می دید سرافکنده، بریده بریده خبر را می رساند. وقتی کلمات را ادا می کرد صدایش چنان می لرزید گوئی همه تارهای صوتی حنجره اش آسیب دیده اند.

به زحمت موتور را روی جک کشید. دفترچه اش را برداشت صلواتی فرستاد و شاسی زنگ را فشار داد. خبری نشد، دوباره زنگ زد. صدای کشیده شدن دمپایی روی موزائیک از داخل حیاط خانه شنیده شد. لامپ سردر حیاط روشن شد، صدای در چوبی بلند شد و در روی پایه چرخید. زنی که چادر نماز سفید به سر داشت سرش را بیرون آورد و به چپ و راست نگاه کرد. با تعجب پیرمرد را نگاه کرد که اشک توی چشمانش جمع شده بود، گفت:

-سلام، حاج رحیم مگه کلید نداری، چرا زنگ می زنی؟

 

محمد حسن ابوحمزه

برگرفته شده از هفته نامه حیات طیبه شماره 191

 

 

بروید در مسجد و فعّالیّتهایى را که در یک مسجد از سوى مردم انجام گرفته است، با آن نگاه هنرمندانه تبیین کنید، یک قصّه در بیاورید و روشن کنید؛ بروید در یک دبیرستان، بچّه‌هایى که گاهى معلّمشان آنها را تشویق میکرد که بروند، گاهى مجموعه‌ى معلّم و مدیر مخالفت میکردند که اینها بروند جبهه، و اینها با شوق فراوان میرفتند جبهه و فداکارى میکردند؛ بروید داخل مجموعه‌هایى که جنگ را پشتیبانى میکردند، برایشان از مال خودشان، از امکانات ضعیف خودشان استفاده میکردند؛ بروید سراغ آن کسانى که جنازه‌ى شهدا را تشییع میکردند، این مسئله‌ى تشییع جنازه‌ى شهدا ماجراى عظیمى است که وقتى شهیدى یا شهیدانى وارد شهرى میشدند، چه اتّفاق بزرگى آنجا مى‌افتاد؛ اینها همه موضوعاتى است که میتواند موضوعِ محورى و مرکزى براى سینماى ما قرار بگیرد.

بیانات رهبر انقلاب در دیدار عوامل تولید فیلم سینمایى «شیار ۱۴۳»