برای شکم قیام نکردیم که با تحریم بنشینیم سرجایمان

از روز اولی که جرقه‌ی نهضت مبارک اسلامی در سرزمین پهناور ایران زده شد، همواره دشمنان شرافت و انسانیت، در پیِ سنگ‌اندازی و مشکل‌تراشی برای انقلاب بوده‌اند. از تبعیدهای پی‌درپی و طولانی مدتِ سلسله‌جنبان این حرکت گرفته تا قتل، شکنجه و آزارِ مستمر و وحشیانه‌ی مردم شریف ایران، همه و همه برای آن بوده است تا مانع از آشکارشدن حقیقت و محو ظلم و تاریکی شوند. چنین چیزهایی البته غیرمنتظره نبود؛ چون بسیار طبیعی بود که صاحبان قدرت و ثروت، به‌محض احساس خطر نسبت به منافع خود، حاضر به نابودکردن بشریت و پایمال‌نمودن حقوق آنها هستند تا از این راه، بتوانند منافع نامشروع خود را حفظ کنند.
امروز هم شرایط مشابهی وجود دارد. دشمنان جمهوری اسلامی ایران، همه‌ی مسیرها برای براندازی نظام اسلامی را طی کرده‌اند و پس از ناکامی، اکنون پای در جاده‌ی «تحریم اقتصادی» نهاده‌اند. سعی آمریکا و همراهانش این است که با تحریم، مشکلات اقتصادی را دامن بزنند و از این طریق، انقلاب اسلامی را با شکست مواجه کنند.
البته از دشمن، چنین چیزی عجیب نیست و اساساً انتظاری جز این هم نیست؛ سخن بر سر این است که در مقابل اقدامات دشمن، چه باید کرد و راه صحیح، کدام است؟
شاید هرکس ایده و نظری داشته باشد که برای خودش، محترم است اما ما که ملزم به اجرای نظرات این و آن نیستیم! ما از ابتدای نهضت اسلامی با مطالعه‌ی دقیق، راه و رسم خمینی‌کبیر(رحمه‌الله) را حق یافته‌ایم و برای استقامت در این راه، پیمان خون بستیم. بنابراین برای ما بسیار مهم است تا نظر حضرت روح‌الله را در این مورد بدانیم و به آن عمل نماییم.
این‌روزها عده‌ای می‌خواهند امام را طوری که خودشان می‌پسندند، به جامعه معرفی کنند و نظرات شخصی خود را بجای نظرات حضرت امام(رحمه‌الله) جا بزنند؛ اما چنین چیزی پذیرفتنی نیست. نظرات و بیانات امام راحل در دسترس است و می‌توان بسیار راحت، نظرات آن رهبر خوبان را استخراج کرد.
شرایط تحریم برای کشور ما شرایط جدیدی نیست که در همین چند سال، بوجود آمده باشد بلکه در زمان حضور امام‌خمینی(رحمه‌الله) هم سابقه داشته است. حتی آن زمان، به‌خاطر درگیربودن کشور با جنگی نابرابر و همچنین پیشرفتها و امکانات محدود کشور، شرایط بسیار سخت‌تری را داشتیم. اما رهبرکبیر انقلاب هیچ‌گاه به اظهار ضعف و ابراز نیاز برای برداشته‌شدن تحریم‌ها نپرداخت بلکه با نگاهی الهی و برگرفته از توحیدباوری به موضع‌گیری در این زمینه می‌پرداختند. کلام سرشار از ایمان و عزت آن بزرگمرد را باید مثل چراغ راهی همیشه بدست گرفت و به پیش رفت: «آن چیزی که برای ما ارزش دارد اولاً، اسلام است که در آن همه چیز هست. ما برای شکممان قیام نکردیم که اگر شکممان را یک وقت، جلویش را بگیرند ما بنشینیم سر جایمان. ما برای اسلام قیام کردیم؛ همان‏طوری که در صدر اسلام پیغمبر اکرم برای اسلام قیام کرد و آنقدری که او در زحمت و رنج واقع شد، ما نشدیم.»[1]
چیزی که این‌روزها برخی افراد با ادعای طرفداری از امام(رحمه‌الله) به زبان می‌آورند و حتی آب‌خوردن مردم را هم منوط و مشروط به رفع تحریم می‌کنند و با این‌کار عزت مردم را لگدمال می‌کنند و دشمنان را شادمان می‌سازند به هیچ‌وجه با روحیه و اندیشه‌ی پیر جماران، سازگاری ندارد؛ چرا که آن عزیز می‌فرمود: «ما روزه می‏‌گیریم...اگر بنا باشد که آنها محاصره‌ی اقتصادی بکنند...یک وعده هم ممکن است غذا بخوریم. ما را از این چیزها اینها نترسانند. اگر امر دایر بشود بین اینکه آبروی ما حفظ بشود یا شکممان سیر بشود، ما ترجیح می‌‏دهیم که آبرویمان حفظ بشود[اما] شکممان گرسنه باشد.»[2]
حرف بیشتری باقی نمانده جز اینکه بگوییم روحیه‌ی مقاومت و اندیشه‌های توحیدیِ امام راحل کجا و وادادگی برخی مسئولین کجا!

پی‌نوشت:
[1] صحیفه‌ی امام، جلد13، ص310
[2] همان، جلد 11، ص 38

 

منبع: http://www.jonbeshnet.ir/news/67605

مطالب مرتبط: 

تحریم؛ از شعب‌ابی‌طالب و کربلا تا سرزمینی به نام ایران