توی گردان شایعه شده بود که نماز نمیخونه آدم مرموزی بود؛ ساکت و تودار. اصلاً انگار نمیتوانست با کسی ارتباط برقرار کنه. چند باری سعی کردم بهش نزدیک شم، اما نشد. فقط فهمیدم که اسمش کیارش است و داوطلب به جبهه آمده. از آشپزخانه غذایش را میگرفت و میرفت گوشهای، مشغول خوردن میشد. اصلاً با جمع، کاری نداشت؛ فقط برای رزم شب و صبحگاه با بچهها یکجا میدیدمش. اغلب هم سعی میکرد دژبان بایسته تا اینکه برود کمین.
به سنگر عملیات آمد و گفت: «میخواهم بروم کمین.»
حاج اکبر یه نگاهی بهش انداخت و گفت: «... داوطلبهای کمین تکمیله...» -