شعبان که به نیمه می رسد...

یک عمر تو زخم های ما را بستی

هر روز کشیدی به سر ما دستی

شعبان که به نیمه می رسد، آقا جان!

ما تازه به یادمان می آید هستی

وقت است که سر برآریم ز برف....

بستیم به روی عشق، درهامان را
چیدیم به دست خویش پرهامان را
او آمده ما خبر نداریم، ای کاش
از برف درآوریم سرهامان را

تو آمده‌ای و ما همه بی‌خبریم

ما را نه غم در به دری خواهد کُشت
نه غُصه بی‌بال و پری خواهد کُشت
تو آمده‌ای و ما همه بی‌خبریم
ما را غم این بی‌خبری خواهد کُشت

زینب به امید تو نشسته است هنوز

هم پهلوی فاطمه شکسته است هنوز

هم دست علی به ظلم بسته است هنوز

دارند هنوز خیمه ها می سوزند

زینب به امید تو نشسته است هنوز

 

 

اَینَ الطالِبُ بِدم المَقتولِ بکربلا

نان و پنیر ساده با آقا...

تا کی همه جا بدون تو غم بخوریم؟

پس کی تو می آیی آب زمزم بخوریم؟

این جمعه خدا کند بیایی آقا

یک نان و پنیر ساده باهم بخوریم