من چند نکته را در باب اقتصاد عرض می کنم. نکته اوّل این است که امروز عرصه‌ی اقتصاد، به‌خاطر سیاستهای خصمانه‌ی آمریکا، یک عرصه‌ی کارزار است، یک عرصه‌ی جنگ است، جنگی از نوع خاص. در این عرصه‌ی کارزار، هر کسی بتواند به نفع کشور تلاش کند، جهاد کرده است. امروز هر کسی بتواند به اقتصاد کشور کمک بکند، یک حرکت جهادی انجام داده است. این جهاد است
کسی که به اجرای احکام اسلام و تحقق نظام قرآنی، عشق می ورزد، باید دو جهت را مهم تلقی کند.
1- جهت ایجابی؛ که ترویج و نشر نظام اسلام است.
2- جهت سلبی (که منشأ کل رفع و دفع بدی های نظام های غیر اسلامی ست)
در مورد شکل اول، مسئله ی امر به معروف پیش می آید و در مورد شکل دوم، نهی از منکر به صورت قولی و عملی ضرورت پیدا می کند.
بدیهی ست که این نهی از منکر، بدون قاطعیت و پشتکار و خلوص نیت، تحقق مطلوبی نخواهد داشت. مرحوم آقا نورالدین در روند جلوگیری از مظاهر تباهی و قوانین غیرمشروع، قاطعیت و جلالت توصیف ناشدنی داشت و تنها هدفش اسقاط تکلیف و جلب رضایت حق تعالی بود.
وقتی اوایل سلطنت رضاخان برای انگور مالیات می بندند، زمزمه هایی از تنفر و انزجار عمومی بر زبان ها جاری و ساری بود. از جمله روزی آقا پس از ادای فریضه ی ظهر و عصر از مسجد خارج می شده اند و معتمدین و ریش سفیدان و بزرگان، حضرت را مشایعت می نموده اند، در آن بین، صحبت از مالیات انگور پیش می آید و فردی به نام ملا علی به رفقا می گوید: می ترسم وقتی زن و بچه ها از باغ بیرون می آیند، مأمورین دولتی آنها را تفتیش کنند و در این بین، مفاسد و خطراتی متوجه آنها باشد. آقا این سخن به گوشش رسید، گفت، چه می گویی ملا علی؟ ملا علی قضیه را بیان کرد. آقا متغیر و ناراحت، دواتی طلب می کند و نامه ای به مرکز می نویسد. در جواب نامه، فردای آن روز تلگرافی اعلام می شود که، مالیات ملغا شد!
انتخاب شده از کتاب اویس زمان و نور عالمان
