به هنگام پیری مرانم ز پیش * که صرف تو کردم جوانی خویش
من از کودکی عاشقت بوده ام * قبولم نما گرچه آلوده ام
غمت حاصل زندگانی من * به راه تو طی شد جوانی من
مبادا برانی مرا از درت * به بازوی بشکسته مادرت
به گزارش اویس، عکسی در فضای مجازی منتشر شده است که در آن کودکی با دستمال کاغذی قصد دارد خون ابروی حضرت عباس (ع) را پاک کند.
با اشک هاش دفتر خود را نمور کرد
ذهنش ز روضه ها ی مجسم عبور کرد
در خود تمام مرثیه ها را مرور کرد
شاعر بساط سینه زدن را که جور کرد
احساس کرد از همه عالم جدا شده است
در بیت هاش مجلس ماتم به پا شده است
در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت
وقتی که میز و دفتر و خودکار دم گرفت
وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت
مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت
باز این چه شورش است که در جان واژه ها ست
شاعر شکست خورده طوفان واژه هاست
بی اختیار شد قلمش را رها گذاشت
دستی زغیب قافیه را کربلا گذاشت
یک بیت بعد ، واژه ی لب تشنه را گذاشت
تن را جدا گذاشت و سر را جدا گذاشت
حس کرد پا به پاش جهان گریه می کند
دارد غروب فرشچیان گریه می کند
هر روز عاشورا و هر جا کربلاست. داستان کوتاه زیر نگاهی به این حقیقت دارد و با وام گرفتن از آن موقعیت کوچکی خلق کرده است و البته که آن حقیقت، ابعاد و مصادیقی بزرگتر از این حرفها دارد. این داستان چند سال پیش نوشته شده بود و حالا برای انتشار در «شب نشینی در رجا» بازنویسی شده است.
محمدرضا شهبازی
-امشب را فرصت خواسته اند.
- حتما برای عبادت!
- آری… ولی من که می گویم ترسیده اند امیر. می خواهند در تاریکی فرار کنند. نگهبان‌ها را زیاد کنم؟
- احمق! کسی که خون علی در رگهایش است نمی ترسد. این را فراموش نکن.
عمر سعد این جمله را گفت و از جا بلند شد.
- پیروزی با ماست، چه امروز چه فردا.
در چهره و صدایش تردیدی پیدا بود که البته از چشم و گوش سرباز دور ماند. سرباز سر تکان داد.
- مثل هر سال اجازه می دهیم... بگو عبادت کنند.
عمرسعد بیرون رفتن سرباز را نگاه کرد. سرباز که از در خیمه خارج شد، عمرسعد رفت و روی کاناپه ی روبروی تلویزیون نشست. کانال ها را بالا و پایین کرد. چیزی پیدا نکرد. پرده خیمه کنار رفت:
- سلام بر امیر ری.
- هزار و سیصد و هفتاد و پنج سال پیش قرار بود امیر ری شویم. امروز به غلامی ری هم راضی هستیم. نمی‌دهند که!... بی خیال. بیا بنشین. برای این حرف ها دیر شده است. با تو کار دیگری دارم.
شمر رفت و روی کاناپه نشست. عمرسعد رفت سمت یخچال و شیشه نوشابه را بیرون آورد و به شمر نشان داد:
- فانتا یا پپسی؟
-هیچ کدام ... کوکاکولا!
عمر سعد با خنده گفت: این که صهیونیستی است!
- نه که آن دو تا فلسطینی هستند.
هر دو خندیدند.
عمر سعد درِ یخچال را بست. یک لیوان کوکاکولا ریخت و داد دست شمر، رفت سمت میز کامپیوتر و در حالی که کیف سی دی را باز می کرد، به شمر گفت: حال مداحی گوش کردن داری؟
شمر یک قلوپ از نوشابه را خورد و گفت: همین مونده من و تو مداحی گوش بدیم!
عمرسعد بی‌توجه به بی‌رغبتی شمر سی‌دی را درون درایو گذاشت و اسپیکر را روشن کرد. چند لحظه بعد صدای گنگ حسین حسینِ کسی از اسپیکر پخش شد. شمر بقیه نوشابه را سر کشید و پرسید: این دیگر کیست؟
- تازه وارد است. امسال عَلَمَش کردیم. به بچه ها گفتم روش کار کنند.
انتساب مطلب یاد شده به حضرت آیت‌الله‌العظمی بهجت قدس‌سره به‌طور کلی تکذیب می‌شود.
پس از انتشار احکام عزاداری توسط پایگاه Khamenei.ir یکی از شاعران شعری در انتقاد از قمه زنی سروده است که متن آن از نظرتان می گذرد:
گر که زینب(س) مرجع تقلید توست
کرده هایش مورد تأیید توست
در کنار رهبرش چون شیر بود
با بصیرت صاحب تفسیر بود
در کنار یارخود دشمن شکست
کی دل مولای خود را می شکست
چوبه محمل تمنایش نبود
حرف آن بود، که دگر جانش نبود
تا حسین (ع) بود اقتدا بر او نمود
بعد او تقلید ز سجادش نمود
در آخر منبر روضه را بخوانند و زیاد بخوانند؛ دو کلمه نباشد. همان طوری که در سابق عمل می شد، روضه خوانی بشود، مرثیه گفته بشود، شعر و نثر در فضایل اهل بیت و در مصائب آنهاگفته بشود تا این مردم مهیا باشند؛ در صحنه باشند، بدانند که ائمه ما تمام عمرشان راصرف برای ترویج اسلام کردند، اگر آنها یک سازش می خواستند بکنند، همه جهات مادی برایشان مهیا بود، لکن خودشان را فدای اسلام کردند و با ستمکاران سازش نکردند.
امام خمینی(جلد پانزدهم - صفحه 332 - اهمیت حفظ نظام جمهوری اسلامی)
استاد حوزه و دانشگاه درس اصلی قیام تاریخی عاشورا را نفی باطل دانست و گفت: امام حسین(ع) در عاشورا مذکر بود و نه مذاکره کننده؛ چرا که در آن حادثه افرادی بودند که گمراه بودند و حضرت می‌خواست آنان را آگاه سازد و نه اینکه با آنان مذاکره کند.
راه را باز نمایید محرم آمد
دم بگیرید که هنگامه ماتم آمد
دست بر سینه نهاده همه تعظیم کنید
مادری دست به پهلو، کمری خم آمد
خیانتی که سران فتنه کرده اند با عملکرد حر به هیچ وجه قابل قیاس نیست. حر از حکومت یزیدی برید و به جبهه حق پیوست اما اینها خود از درون نظام ولایی و جمهوری اسلامی بوده اند.
جزئیات تازه از حمله به طلبه آمر به معروف در لرستان
طلبه آمر به معروف گفت: بعد از ضربه خوردن من پلیس و اورژانس حاضر نشدن به صحنه بیایند و بیمارستان هم از پذیرش من کوتاهی می کرد.
حجت الاسلام محسن میرزایی درگفت و گو با لرستان خبر، اظهار کرد: شب پنجشنبه زمانی که از خیابان ساحلی خرم آباد عبور می کردم با صحنه ای روبه رو شدم که به خاط زجر آور بودن آن صحنه نتوانستم بی تفاوت باشم و به محل وقوع این اتفاق غیر اخلاقی رفتم و تذکر لسانی دادم.
وی افزود: خودوری پرایدی که یک دختر و پسر در آن بودند در ملا عام کاری خلاف شرع می کردند و من با زبان نرم تذکر دادم که راننده با تلفن حرف زد و جلو رفت و با اشاره به من گفت بیا که من هم رفتم.
دیروز (30/07/1393) آقای دکتر روحانی در اجتماع مردم زنجان به تشریح نظرات خویش درباره فریضه امر به معروف و نهی از منکر پرداخت که باعرض پوزش باید گفت؛ اظهارات ایشان اولا؛ در بیان موضوع «دو پهلو»!، ثانیا؛ با توجه به مختصات زمانی- یعنی ماجرای اسیدپاشی ضدانقلاب داخلی و توهم‌پراکنی دشمنان بیرونی درباره آن- «حساب‌نشده»! و ثالثا؛ در برخی از موارد با واقعیات جاری انطباق نداشت! که پرداختن به آن، اگرچه ضروری است ولی فرصت دیگری می‌طلبد.
این عالم مجاهد و پارسا از نخستین مبارزان راه دشوار انقلاب و از وفاداران غیور و صادق امام بزرگوار بود/ این انسان بزرگ و پرهیزگار همه وزن وزین خود را در کفه حق و حقیقت نهاد/ همواره در موضع یک عالم دینی و یک سیاستمدار صادق و یک انقلابی صریح ظاهر شد (۱۳۹۳/۰۷/۲۹)
دقت در پذیرش وجوهات
این قسمت بحث ما، خویِ آزاد منشی و رادمردی حضرت را به اثبات می‌رساند و هم، تفاوت واکنشی وی را در مقابل ارباب زر و افراد متوسط و پایین اجتماع.
از آنجا که او مردی با خدا بود و هیچ یک از جلوه های فریبنده‌ی دنیای ناپایدار نمی‌توانست در عظمت روحش تأثیر بگذارد، هیچ گاه به خاطر ثروت و امکانات، روی خوش به زورمندان نشان نمی‌داد و بالعکس، با روستاییان و افراد سطح پایین اجتماع در نهایت کرامت و بزرگواری بود.
به عنوان نمونه: هیچ موقع پولی را که به منظور اهداف و نقشه های شخصی و به دور از اخلاص خدمت ایشان می‌آورند، قبول نمی‌کردند و اگر شبهه ناک بود و جای شک و سؤال داشت، تأمل می‌فرمودند تا حقیقت نیت آورنده‌ی پول مشخص شود.
همه سوی خدا گردیده راهی
ولی من مانده ام با روسیاهی
همه رفتند و تنها مانده ام من
ز همراهان خود جامانده ام من
بیا تا قدر هم دیگر بدانیم / که تا ناگه ز یک دیگر نمانیم
چو مومن آینه مومن یقین شد / چرا با آینه ما روگرانیم؟
