قربانیان خواهر خود را قبول کن

قربانیان خواهر خود را قبول کن محمد سهرابی

گیرم که رد کنی دل ما را، خدا که هست

باشد محل نده، قسمِ مرتضی که هست

وقتی قسم به معجر زینب قبول نیست

چادر نمازِ حضرت خیر النسا که هست

یک گوشه می نشینم و حرفی نمی زنم

بیرون مکن مرا تو از این خانه، جا که هست

از درد گریه تکیه نده سر به نیزه ات

زینب نمرده شانهِ دارالشفا که هست

قربانیانِ خواهرِ خود را قبول کن

گیرم که نیست اکبرِ تو، طفلِ ما که هست

گفتی که زن جهاد ندارد برو برو

لفظ «برو» چه داشت برادر؟ «بیا» که هست

خون را بیا به دست دو قربانی ام بِکش

تو خون مکش به دست، عزیزم حنا که هست

گفتی مجال خدمتشان بعد از این دهم

از سر مرا تو باز مکن کربلا که هست

گفتی که بی تو سر نکنم خوب! نمی کنم

بعد از تو راه کوفه و شام بلا که هست