هنرمند ارزشی و غیر ارزشی داریم... - به مناسبت سالروز شهادت شهید آوینی

بر اساس درک عمیقِ واقعیتِ نابسامانِ اجتماعی، امام باقر(ع) موضع گیریِ خصمانه خود را در برابر قدرت های فکری و فرهنگی، یعنی شعرا و علمای خود فروخته - که آفرینندگان جو ناسالم فکر اجتماعند- بر ملا می سازد و با فرو کوفتن تازیانه ی شماتت خود بر سر آنان، اگر نه در وجدان خفته ی خودِ آنان، در ذهن و دلِ دنباله روانِ بی خبرشان، موجی از تنبه و هوشیاری بر می انگیزد. با لحنی اعتراض آمیز به کثیرِ شاعر می فرماید: عبدالملک را ستودی؟! و او رندانه یا ساده لوحانه درصدد رفو کردن گناه خود بر می آید و چنین پاسخ می دهد: او را پیشوای هدایت خطاب نکردم، بلکه او را "شیر" و "خورشید" و "دریا" و "اژدها" و "کوه" خواندم؛ و شیر، سگی است و خورشید، جسم جامدی، و دریا، پیکر بی جانی و اژدها، حشره ی متعفنی و کوه، سنگ سختی و امام در برابر این عذر و توجیه ناموجه، تبسم معناداری می کند و آن گاه کمیت - شاعر انقلابی و هدف دار- بر می خیزد و یکی از قصاید هاشمیِ خود را انشاء می کند و خاطره ای از مقایسه میان این دو گونه کار هنری، در ذهن حاضران و همه کسانی که این ماجرا به گوششان رسیده و می رسد، بر جا می گذارد.

کتاب انسان 250 ساله - ص237 - رهبر معظم انقلاب